ارزیابی فعالیت ماتریکس متالوپروتئیناز-۲ در درماتیت نیکلی به روش زایموگرافی در مقایسه با افراد طبیعی

زمینه و هدف ماتریکس متالوپروتئینازها در ترمیم زخم نقش اساسی دارند. فیبروبلاست ها منبع اصلی تولید این آنزیم ها در پوست هستند. این مطالعه جهت بررسی تغییرات احتمالی فعالیت ماتریکس متالوپروتئیناز-2 در فیبروبلاست های لایه درمال اطراف ضایعات درماتیت مزمن نیکلی انجام گردید. روش بررسی  برای مطالعه نقش ماتریکس متالوپروتئیناز-2 در درماتیت تماسی آلرژیک، فیبروبلاست های لایه درمال اطراف ضایعات درماتیتی بیماران مبتلا به درماتیت نیکلی و افراد طبیعی کشت داده شد و فعالیت و کینتیک تولید ماتریکس متالوپروتئیناز-2 در مایع رویی محیط کشت به روش زایموگرافی اندازه گیری و با استفاده از نرم افزار کامپیوتری دانسیتومتری (uvi) مورد ارزیابی کمّی مقایسه ای قرار گرفت. هم چنین از آزمونmtt  برای بررسی و مقایسه تکثیر سلول های فیبروبلاست ضایعات درماتیت نیکلی در مقایسه با فیبروبلاست های افراد طبیعی استفاده شد. یافته ها زایموگرافی اختلاف معنی داری بین فعالیت ماتریکس متالوپروتئیناز-2 سلول های بیماران درماتیت نیکلی در مقایسه با سلول های طبیعی به خصوص در فاصله روزهای ششم الی هشتم پس از کشت نشان داد که بر اساس واحد محاسبه شده دانسیتومتری، میانگین و انحراف معیار در سلول های بیماران و سلول های طبیعی به ترتیب (2/9±170) در مقابل (9/5±3/134) بود (05/0<  p) هم چنین بین روزهای ششم الی هشتم پس از کشت میزان تکثیر فیبروبلاست های بیماران (2816±385938) در مقایسه با فیبروبلاست های طبیعی (6527±270261) به طور معنی داری بیشتر بود (05/0p<). نتیجه گیری  با توجه به نقش ماتریکس متالوپروتئیناز-2 در تخریب بافت کلاژنی، یافته های این بررسی نشان داد که فعالیت دژنراتیو فیبروبلاست ها در درماتیت نیکلی به طور معنی داری افزایش می یابد. مطالعات ما نشان می دهد که افزایش فعالیت ژلاتینازی فیبروبلاست های درماتیت نیکلی وابسته به تعداد سلول ها نبوده و مستقل از آن است. احتمالاً سیگنال های داخل سلولی یا بین سلولی نیز تغییر یافته اند و فیبروبلاست های ناحیه درماتیت نیکلی به تحریکات میتوژنیک و فیبروژنیک پاسخ بیشتری می دهند.